Dziś raczej trudno spotkać nastolatka bez telefonu. Jeszcze trudniej jest przekonać go, że spędza z nim zbyt wiele czasu. Młodzież używa go praktycznie wszędzie, w tym nagminnie m.in. w szkole. Pomimo wyciszenia dzwonka na lekcjach, nadal korzysta z komórek pod pretekstem „łączności z rodzicem”. Coraz trudniej też złapać kontakt z własnym dzieckiem, kiedy tyle uwagi i czasu poświęca temu, co się dzieje w jego telefonie – grom, czatom, filmom. Komórka jest dla młodzieży „łącznikiem” ze światem. Nastolatki potrzebują jej do wysyłania SMS-ów, dzwonienia, słuchania muzyki, nagrywania filmików, robienia zdjęć oraz surfowania po internecie i czatowania z rówieśnikami. Mimo iż telefon komórkowy jest bardzo przydatnym narzędziem, trzeba jednak być czujnym, aby syn czy córka się od niego nie uzależnili.
Pierwszym symptomem tego, że dziecko może posiadać chorobę uzależnienia od telefonu, jest to, że trzyma go zawsze przy sobie, a często nawet w nocy sprawdza, czy nie pojawiły się nowe powiadomienia. Uwagę rodzica powinno też zwrócić tłumaczenie się dziecka, że czeka na lekcje, ważną wiadomość. Każda próba odebrania mu telefonu wiąże się agresywną reakcją – nie tylko słowną, ale również fizyczną, taką jak np. trzaskanie drzwiami, rzucanie przedmiotami. Jest przy tym pobudzone, ma problemy z koncentracją. O fonoholizmie mogą świadczyć również wyższe rachunki za użytkowanie komórki. Uzależnienie od telefonu potwierdza także wiedza, jaką nastolatek posiada na temat najnowszych modeli komórek, funkcji. Z czasem też mogą pojawić się u niego kłopoty ze snem, wahania nastrojów, problemy z odżywaniem, skupieniem uwagi, konflikty z bliskimi czy bóle głowy. Niepokojące powinno być też to, że dziecko traci poczucie czasu, jaki spędza w swoim wirtualnym, telefonicznym świecie. Nie używa go przy tym tylko w celach stricte praktycznych, ale po to, aby grać, pobijać rekordy w tym zakresie, nie tracić łączności online ze znajomymi itd.
Bardzo często telefon komórkowy to narzędzie, dzięki któremu nastolatek zaspokaja swoją samotność, potrzebę afiliacji, przynależności do konkretnej grupy rówieśników. To dla niego łatwiejszy sposób, aby utrzymywać relacje, niż bezpośredni kontakt z kolegami czy koleżankami. Markowy telefon może być również potwierdzeniem statusu społecznego, co dla dziecka jest ważne. W ten sposób ma szansę poczuć się kimś istotnym, zaimponować innym. Jednak ciągłe doznawanie przez dziecko przymusu kontaktowania się z innymi za pomocą komórki, odczuwanie przez nie dyskomfortu, kiedy ma ograniczany dostęp do aparatu, może oznaczać, że mamy do czynienia z uzależnieniem od telefonu.
Jeśli więc zauważysz, że komórka stała się pośrednikiem i najważniejszym narzędziem codziennych kontaktów Twojego dziecka z innymi albo że nie rozstaje się ono z nią ani na chwilę – może okazać się, że masz uzależnionego od telefonu syna lub uzależnioną córkę. W takiej sytuacji pomocą służy nasz ośrodek odwykowy dla młodzieży. To placówka, gdzie na co dzień prowadzona jest terapia uzależnień młodzieży w różnym zakresie. Fonoholizm wśród młodych pacjentów jest jednym z wielu nałogów, z którymi się mierzymy. Leczenie często obejmuje nie tylko odstawienie na pewien czas telefonu komórkowego, ale również regularne spotkania z psychoterapeutą czy nawet włączenie środków farmakologicznych. Ośrodek uzależnień OAZA to miejsce, w którym postawimy właściwą diagnozę i zaoferujemy indywidualna terapię dla uzależnionego dziecka.
Telefon komórkowy to wynalazek, z którego korzysta dziś niemal każdy. Wielu nastolatków bez dostępu do smartfona czuje się niespokojnie, a nawet popada w zaburzenia lękowe. To właśnie fonoholizm, czyli uzależnienie od korzystania z telefonu. Rodzice często nie zdają sobie sprawy, jak duże szkody może wyrządzić ten pozornie niegroźny nałóg. Symptomy fonoholizmu mogą być różnorakie. Niepowściągliwe korzystanie ze smartfona z czasem doprowadza do problemów w relacjach rodzinnych i koleżeńskich, a nawet agresji słownej czy fizycznej. Tylko właściwe leczenie fonoholizmu może pomóc dziecku powrócić na właściwą drogę. W terapii fonoholizmu ogromną rolę odgrywa profesjonalne podejście psychoterapeutów i troskliwa opieka.
To niebezpieczeństwo możemy nazywać różnie. Definicja fonoholizmu oznacza dosłownie – uzależnienie od telefonu. Pokrewnym pojęciem jest również nomofobia, czyli lęk przed brakiem dostępu do telefonu komórkowego. Użytkownik odczuwa dyskomfort psychiczny, gdy tylko nie może skorzystać z urządzenia. Nomofobia i fonoholizm u dzieci to bardzo poważne problemy, które wymagają wsparcia wykwalifikowanych specjalistów.