

Kontakt z substancjami psychoaktywnymi chociaż raz w życiu miało lub będzie mieć duży odsetek obecnej grupy zaliczanej do dzieci i młodzieży. Każda taka „przygoda” może niestety okazać się początkiem poważnej choroby, która nie tylko rujnuje życie i psychikę, ale także stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia. Jeśli więc zauważysz u swojej pociechy symptomy świadczące o tym, że zażywa substancje psychoaktywne, powinieneś jak najszybciej zareagować. Pierwsze z nich mogą być mylące i trudne do wychwycenia, dlatego wyjaśniamy, jakie są typowe zachowania osób po przyjęciu narkotyków.
Każdy narkotyk to substancja psychoaktywna wpływającą na funkcjonowanie całego organizmu, w tym także mózgu. Zwykle działa krótkotrwałe, jednak w przypadku regularnego przyjmowania prowadzi do bardzo negatywnych i nierzadko nieodwracalnych skutków zarówno dla zdrowia psychicznego, jak i fizycznego.
Osoba po zażyciu narkotyku, zależnie od jego rodzaju, może m.in. odczuwać nadmierną euforię lub wykazywać się zmniejszoną podatnością na ból. To konsekwencja zaburzenia funkcji neuroprzekaźników odpowiadających za przekazywanie sygnałów w mózgu. Choć skutki te wydają się mało groźne, tak wiążą się z poczuciem przyjemności. Regularne wprowadzanie się w taki stan sprawia, że mózg przyzwyczaja się do niego i „domaga się” coraz więcej narkotyku.
Jednak przyjemność jest wrażeniem złudnym, gdyż w parze z nią idzie wyniszczanie całego organizmu. Narkotyki mają negatywny wpływ m.in. na:
wiele narządów wewnętrznych, w tym serce, wątrobę oraz trzustkę;
skórę – zwiększona podatność na infekcje i owrzodzenie;
układ krwionośny – osłabianie ścianek żył będące efektem dożylnego przyjmowania narkotyków;
kondycję fizyczną;
stan psychiczny – długotrwałe stosowanie substancji psychoaktywnych może prowadzić do zaburzeń snu, depresji, stanów lękowych, nadpobudliwości i wielu innych chorób.
Wzmożona aktywność to typowe zachowanie po narkotykach wykazujących się działaniem stymulacyjnym. Inne charakterystyczne, początkowe objawy występujące po użyciu amfetaminy, kokainy lub cracku, które powinny wzbudzić czujność, to:
słowotok,
rozszerzone źrenice, którym często towarzyszy delikatny wytrzeszcz oczu,
problemy ze snem,
irracjonalne zachowania.
Gdy przygodna styczność z tymi narkotykami przeradza się w uzależnienie, zwykle pojawiają się napady agresji, stany lękowe oraz psychozy. Z biegiem czasu uzależniony traci na wadze, zmaga się z krwotokami z nosa oraz ogólnym osłabieniem organizmu.
Benzodiazepiny to popularna grupa leków o działaniu uspokajającym, nasennym oraz przeciwlękowym. Barbiturany są ich odpowiednikami, jednak obecnie już rzadko przepisywanymi przez lekarzy, gdyż mają silniejsze właściwości uzależniające. Pomimo tego obie te substancje są narkotykami, które zmniejszają aktywność mózgu, pomagają w tłumieniu emocji oraz wywołują poczucie spokoju.
Typowe zachowania po przyjęciu tych substancji to:
spowolnione reakcje na bodźce zewnętrzne i zobojętnienie (brak emocji),
obniżona koncentracja,
bełkotanie,
zaburzenia koordynacji ruchowej.
Przedawkowanie tych narkotyków i regularne przyjmowanie ich w dużych dawkach prowadzi do poważnych zaburzeń psychicznych. Osoba uzależniona zmaga się z ogromnymi huśtawkami nastrojów – od pełnego wyciszenia po agresywne zachowania. Pogłębianie się choroby skutkuje m.in. problemami z pamięcią, ogólnym otępieniem umysłowym, zaburzeniami mowy oraz stanami lękowymi lub depresyjnymi (mogą występować naprzemiennie).
Oba te narkotyki są halucynogenne, a więc ich zażycie prowadzi do zmian w postrzeganiu rzeczywistości. Typowe zachowanie po LSD to:
bardzo duża ruchliwość,
nietypowe reakcje na bodźce zewnętrzne – np. panika po zapaleniu światła lub śmianie się bez konkretnego powodu,
nienaturalne ruchy oraz przyjmowane pozycje ciała.
Zachowanie po grzybach halucynogennych jest praktycznie identyczne, gdyż działanie tych narkotyków jest zbliżone do LSD. Główna różnica polega na tym, że stan zaburzenia percepcji rzeczywistości utrzymuje się znacznie krócej – zwykle kilka godzin zamiast nawet kilkunastu. Z tego powodu młodzież często traktuje te substancje jako bezpieczna alternatywa, a to nieprawda. Oba mają bardzo niekorzystny wpływ zarówno na zdrowie psychiczne, jak i fizyczne.
To jedne z najpopularniejszych narkotyków wśród młodzieży – są łatwo dostępne, a do tego wprowadzają w stan beztroski i ogólnego rozbawienia. Powszechnie uznaje się je za stosunkowo bezpieczne, jednak w rzeczywistości w nadmiernej ilości są groźne dla zdrowia, a do tego silnie uzależniające.
Typowe, początkowe zachowanie po marihuanie i haszyszu to:
nadmierne rozbawienie,
wzmożony apetyt,
spowolniona mowa – choć wypowiedzi zwykle są sensowne, tak osoba pod wpływem jednego z tych narkotyków bardzo często w nielogiczny sposób zmienia tematy.
Wraz z postępującym uzależnieniem euforia zmienia się w huśtawkę nastrojów. Chora osoba traci motywację do podejmowania nawet najprostszych aktywności i decyzji, zaczyna izolować się od innych i nierzadko popada w depresję.
Narkotyki te wywołują podobny stan, jak benzodiazepina i barbituran, jednak ich działanie jest intensywniejsze, a do tego są one niezwykle uzależniające. Początkowe zachowanie po heroinie i morfinie to:
przesadne odprężenie,
ospałość, często prowadząca do nadmiernej senności,
powolna mowa,
zanik empatii (całkowita obojętność na otoczenie),
spowolniony oddech.
Typowe dla osób przyjmujących te narkotyki są bardzo wąskie źrenice (nie reagują na światło) i jednocześnie szeroko otwarte oczy.
Wdychanie oparów kleju i innych substancji chemicznych jest niestety dość popularne wśród młodzieży. Produkty takie są bowiem bardzo tanie i powszechnie dostępne w sklepach. Choć inhalacja daje bardzo krótkotrwałe efekty, tak niestety wiąże się z dużym ryzykiem zatrucia. Jest przy tym równie uzależniająca jak przyjmowanie „klasycznych” narkotyków.
Zachowanie po wąchaniu kleju i innych substancji wziewnych przypomina objawy po spożyciu alkoholu. Pojawiają się zaburzenia mowy, chodzenia oraz koordynacji ruchowej. Główna różnica dotyczy towarzyszących temu halucynacji, które sprawiają, że odurzony może tracić kontakt z rzeczywistością i podejmować nieracjonalne działania.
Czas obecności narkotyku w organizmie po zażyciu uzależniony jest od jego rodzaju oraz przyjętej dawki. Wpływ ma również szybkość metabolizmu danej osoby oraz częstotliwość narkotyzowania. Substancje psychoaktywne najdłużej pozostają we włosach, gdyż nawet do 3 miesięcy. Jednak ich obecność zwykle bada się w moczu i w tym przypadku czas ten wynosi od kilkunastu godzin do kilku dni.
Przy niewielkich dawkach i rzadkim używaniu wynosi on przeciętnie:
do 24 godzin – substancje wziewne,
1-3 dni – opiaty, stymulanty, halucynogeny i kanabinole,
2-7 dni – substancje o działaniu uspokajającym i nasennym.
Gdy zauważysz u swojego dziecka niepokojące zachowania mogące świadczyć o zażyciu narkotyków, ich obecność w organizmie możesz potwierdzić specjalnym testem. Są niedrogie i dostępne w wielu aptekach. Służą do badania obecności substancji psychoaktywnych w moczu, jednak każdy z nich może wykryć maksymalnie do kilku ich rodzajów. Dlatego przed zakupem narkotestu należy dobrze przeanalizować zachowania osoby podejrzanej o zażycie narkotyku.
Jeśli Twoje dziecko przyjmuje regularnie narkotyki, powinieneś jak najszybciej zareagować. Im bardziej zaawansowany etap uzależnienia, tym trudniejsze jest wyjście z niego i większe ryzyko powstania nieodwracalnych zmian w organizmie lub psychice. Będąc w takiej sytuacji, zgłoś się do naszej kliniki OAZA zlokalizowanej w województwie kujawsko-pomorskim. Specjalizujemy się w leczeniu dzieci oraz młodzieży z uzależnienia od narkotyków. Zatrudniamy doświadczonych specjalistów, zapewniamy rodzinną atmosferę i stosujemy nowoczesne terapie, które dostosowujemy do indywidualnych potrzeb pacjentów. Kompleksowo pomagamy w wyjściu z nałogu, a po zakończeniu leczenia zapewniamy wsparcie w utrzymaniu abstynencji. Zapraszamy do kontaktu – gwarantujemy pełną dyskrecję!