Alkohol jest najpowszechniejszym ze środków psychoaktywnych. Mimo prawnych obostrzeń coraz więcej młodych ludzi ma do niego dostęp. Z badań opublikowanych przez Centrum Informacji o Narkotykach i Narkomanii z 2015 roku wynika, że blisko 84% uczniów III klas gimnazjum i prawie 96% z II klas szkół ponadgimnazjalnych, spożywało kiedykolwiek alkohol. Niestety, coraz więcej młodych ludzi dotyka problem długotrwałego przyjmowania napojów alkoholowych.

Wpływ na nastolatka

Długotrwałe spożywanie dużych ilości napojów alkoholowych bywa bardzo niebezpieczne dla ludzi dorosłych, a co dopiero dla jeszcze kształtujących się organizmów. Skutki takiego zachowania mogą mieć wpływ na całe późniejsze życie. Dojrzewający organizm zatruwany alkoholem dużo boleśniej odczuwa skutki fizyczne i psychiczne. Alkohol u młodych ludzi powoduje zahamowanie rozwoju emocjonalnego, zaburza koncentrację, a poza tym wielokrotnie zwiększa ryzyko wypadków, chorób, stania się ofiarą przestępstwa oraz popadnięcia w konflikt z prawem. Oczywiste jest, że rezygnacja z alkoholu będzie najkorzystniejszym z wyborów. Jednakże, kiedy napoje wyskokowe spożywane były przez dłuższy okres, nagle i całkowite odstawienie lub znaczne zmniejszenie ilości niesie ze sobą wiele nieprzyjemnych, a czasem nawet niebezpiecznych objawów.

Objawy abstynencyjnego zespołu alkoholowego

Objawy alkoholowego zespołu odstawiennego można oddzielić na dwie główne kategorie:

• Łagodne zespoły (tzw. niepowikłane), do których należą: tak zwany kac, ból głowy, rozdrażnienie, wzrost ciśnienia tętniczego, złe samopoczucie, drżenie (rąk, powiek, języka), bezsenność, wymioty, nudności. Zazwyczaj występują od kilku do kilkunastu godzin od zakończenia spożycia alkoholu i ustają samoistnie,
• Zagrażające życiu (tzw. powikłane): zaburzenia świadomości, objawy psychotyczne (halucynacje, omamy, lęki, urojenia), drgawki oraz napady padaczkowe, majaczenie alkoholowe, depresja, a w efekcie śmierć. Często zdarzają się również uszkodzenia serca i wątroby, niewydolność nerek, zapalenie żołądka, krwawienia z układu pokarmowego i wiele innych. Są to czynniki bezpośrednio zagrażające życiu.

Leczenie abstynencyjnego zespołu alkoholowego

Większość przypadków zespołów niepowikłanych nie wymaga leczenia. Zalecane jest spożywanie dużej ilości wody i obserwacja nasilenia objawów. Istnieje ryzyko, że zespół niepowikłany zmieni się w powikłany i w takim przypadku niezbędna jest hospitalizacja. Powikłane zespoły odstawienne wymagają opieki medycznej, ponieważ stanowią bezpośrednie zagrożenie życia. Leczeniem zajmują się psychiatrzy, neurolodzy, a nawet interniści. Decyzja o leczeniu farmakologicznym zawsze podejmowana jest przez lekarza. Rodzaj oraz ilość leków zależna jest od rodzaju występujących objawów i stopnia ich nasilenia. Najważniejsze jest monitorowanie czynności życiowych, zapobieganie nasilania się objawów i powikłań oraz natychmiastowa pomoc.
Może się wydawać, że objawy abstynencyjnego zespołu alkoholowego zniechęcają do odstawienia alkoholu. Jednakże trzeba pamiętać, że im dłuższy okres spożywania i większa ilość wypitych trunków, tym większe zagrożenie groźnymi powikłaniami. Skutki długotrwałego, nieprzerwanego spożywania alkoholu mogą być jeszcze gorsze niż te, wynikające z jego odstawienia. Zawsze warto walczyć z uzależnieniem, a ilość instytucji wspierających pomoże wytrwać w swoim postanowieniu. Obowiązkiem dorosłych jest ochrona dzieci, wsparcie i nieustanna pomoc. Uświadamianie i przestrzeganie przed niebezpiecznym następstwami spożywania alkoholu powinno stanowić stały element edukacji nastolatków. Oby jak najmniej młodych ludzi przekonało się na sobie samych o szkodliwości tego środka.

Na terapii odwykowej nastolatek poznaje mechanizmy uzależnienia, wyraża stłumione uczucia i odnajduje w sobie nowy potencjał i sens życia bez uzależnienia. Powrót do domu, przyjaciół i znajomych, którzy często kojarzą się z czasem nałogu, na pewno nie jest łatwe. Choć po terapii nastolatek odczuwa poprawę samego życia, to pokusy i wspomnienia generują w nim dodatkowy stres i presję trzymania się oraz dobrego wypełniania nowych, obowiązujących zasad. Pozytywne efekty terapii można utrzymać, o ile sam uzależniony ma w sobie ogromną siłę woli. Nieocenionym wsparciem okazują się bliscy – rodzice oraz rodzeństwo. Do powstawania uzależnienia przyczynia się środowisko, w którym dana osoba przebywa, dlatego tak samo może ono w dużym stopniu pomóc w uwolnieniu się od nałogu.

Wspólne przestrzeganie zasad

Kluczową rolę w terapii po odwyku ogrywa przestrzeganie nowo przyjętych zasad. Każdy z członków najbliższej rodziny powinien nie tylko ich respektować, ale także zwracać uwagę na przestrzeganie lub nieprzestrzeganie ich przez inne osoby. Ważne, by pomóc nastolatkowi w nauce konsekwencji oraz odpowiedzialności. Przy ewentualnym niedopełnieniu obowiązku, przed osądzeniem należy spokojnie zapytać o powód nieprzestrzegania zasad. Tak samo, jak nie można nieustannie kontrolować, pouczać i przypominać nastolatkowi o zasadach, ponieważ może on się w efekcie zbuntować. Ważne jest również, by nie prawić kazań, ani wykładów, a co ważne – nie kłócić się. Z drugiej strony, miłość pomiędzy rodzicami a uzależnionym nastolatkiem, nie może istnieć bez dyscypliny, sprawiedliwości oraz współczucia.

Szacunek i bezpieczeństwo

Choć nastolatek od swoich rodziców jest o wiele młodszy oraz mniej doświadczony w niektórych kwestiach, to każdy powinien traktować się ze wzajemnym szacunkiem. Po odwyku człowiek zwiększa poczucie własnej wartości, jednak jest ono nadal tak delikatne, że w każdej chwili można je diametralnie zmniejszyć. Po odwyku liczy się to, by nastolatek czuł się bezpiecznie i miał nieustanne wsparcie w rodzinie.

Przejdźcie przez to razem

Wychodzenie z nałogu związane jest z leczeniem emocjonalnych słabości nie tylko samego uzależnionego, ale także całej rodziny. Pomocne okazują się wspólne terapie, spotkania z grupami wsparcia oraz sesje indywidualne. Osoba uwalniająca się od nałogu widząc, że rodzice lub cała rodzina wspólnie wybiera się na takie spotkania, rozmawia i podejmuje tę walkę, nie zostawiając jej samej, będzie odczuwać zarówno ogromną miłość i wsparcie, jak i większy dyskomfort, przyznając się do błędów czy odkrywać swoje słabości, nie tylko przed nieznajomymi, ale też przed najbliższymi osobami. We wspólnej walce liczy się umiejętność słuchania i akceptacji doświadczeń oraz empatycznego zrozumienia osoby uwalniającej się od nałogu. Trzeba pamiętać o tym, że każdy nastolatek, nawet ten, który nie jest uzależniony od używek, potrzebuje wsparcia, a nie osądów.

W dniu 4.06.18 mieliśmy zaszczyt zabezpieczać i wspomóc organizację Dnia Dziecka w Szkole Podstawowej im. T. Kościuszki w Chodczu.

Nazywamy je naszymi największymi skarbami, pociechami i szczęściem. Wychowujemy i pielęgnujemy najlepiej, jak tylko umiemy przez długie lata. A gdy dorastają, zaczyna im się wydawać, że są w stanie doskonale sobie poradzić bez naszej pomocy. Czy przez okres dojrzewania można przejść bez przeszkód? Jak zmotywować nastolatka do terapii w razie pojawienia się problemów? O tym więcej dowiesz się z poniższego artykułu.

Czym charakteryzuje się okres dojrzewania?

Dojrzewanie stanowi okres, kiedy młodemu człowiekowi fizjologia najbardziej daje się we znaki. W tym momencie życia następuje przede wszystkim gwałtowny wzrost produkcji hormonów, które mają wpływ na samopoczucie oraz zachowanie nastolatka. Rezultatem tego może być nadwrażliwość oraz wzmożone napięcie.
Dziewczyny w okresie dojrzewania mogą być bardziej skłonne do płaczu oraz emocjonalnie rozchwiane. U chłopców natomiast  zwiększa się poziom testosteronu, hormonu odpowiedzialnego za pojawienie się zachowań związanych ze skłonnością do walki, rywalizacji oraz wdawania się w bójki.

Kiedy iść z dzieckiem do psychologa?

O wizycie u psychoterapeuty warto pomyśleć zawsze w sytuacji, kiedy z dzieckiem dzieje się coś niedobrego, a my nie umiemy mu pomóc. Podjęcie takiej decyzji wcale nie musi oznaczać konieczności udawania się na długotrwałą, trwającą tygodniami czy miesiącami terapię. Niekiedy zdarza się tak, że specjalista jest w stanie udzielić pomocy młodemu człowiekowi już w trakcie jednego spotkania.

Jeśli jako rodzice dostrzeżemy, że nastolatek ma problem i będziemy gotowi pójść do psychoterapeuty, wówczas sam ten fakt może być pomocny dziecku w rozwiązaniu trudności. Decyzja jest oczywista, kiedy dorastający człowiek ma wyraźne symptomy nerwicowe, kiedy się moczy w nocy lub ma kłopoty zdrowotne niewyjaśnionego pochodzenia (dolegliwości żołądkowe, wysypki, dziwne alergie itp.).

Z dzieckiem należy iść do psychologa również w sytuacji, kiedy istnieje podejrzenie:

• Odurzania się narkotykami, alkoholem lub innymi środkami psychoaktywnymi,
• Depresji,
• Schizofrenii,
• Choroby dwubiegunowej afektywnej,
• Zaburzenia deficytu uwagi,
• Zespołu nadpobudliwości psychomotorycznej.
• Jak zmotywować nastolatka do leczenia?

Młodzi ludzie bardzo często czują się jako niezależne jednostki, dlatego nie zawsze chcą iść do psychoterapeuty. Na pewno trzeba im ułatwić kontakt ze specjalistą, nawet jeżeli przyznają, że go nie chcą. Zamiast proponować leczenie, warto spróbować zachęcić dorastającego człowieka do jednej wizyty, do skonsultowania problemu z osobą, która ma w tej dziedzinie odpowiednie doświadczenie i kwalifikacje.
Można też spróbować powołać się na przykład znajomej osoby z rodziny czy kręgu znajomych, której pomogło spotkanie z psychologiem. Najważniejsze w tym przypadku jest zachowanie konsekwencji oraz posługiwanie się prawdziwymi argumentami. Niezbędne jest też budowanie dialogu na linii nastolatek-dorosły, który będzie wspomagał rozwiązywanie problemu i budował bardziej partnerski poziom relacji z rodzicem.
Należy też pamiętać, że mimo największych wysiłków nie da się nikogo zmusić do podjęcia leczenia. Taką decyzję nastolatek musi podjąć zupełnie samodzielnie.

Wychowanie młodego, dorastającego człowieka to nie lada wyzwanie. To proces, który wymaga od rodziców ogromnej cierpliwości, zrozumienia i wiedzy pedagogicznej. Nastolatkowi należy przede wszystkim przekazać pewne wartości, za którymi będzie mógł podążać w swoim dorosłym życiu. Chcąc mądrze wychować dziecko, warto kierować się odpowiednimi zasadami. Oto kilka wskazówek, dzięki którym być może uda Ci się uniknąć najczęściej popełnianych błędów w wychowaniu nastolatka.

2. Wyręczanie nastolatka w obowiązkach.
To zrozumiałe, że każdy rodzic przychyliłby nieba swojemu dziecku, aby jego dzieciństwo było najpiękniejsze. Jednak bycie na każde zawołanie i podsuwanie wszystkiego pod nos to zachowania, z których w rzeczywistości płynie więcej strat niż pożytku. Postępując w ten sposób, wychowujemy młodych ludzi wyrastających na rozpieszczone osoby, którym wydaje się, że wszystko, co najlepsze, należy się właśnie im. Aby uniknąć kłopotów, jak najczęściej zachęcajmy dziecko do samodzielności. Przygotowanie śniadania, posegregowanie ubrań do prania, wyjście na spacer z psem – to proste zadania, z którymi powinien poradzić sobie każdy nastolatek.

3. Ignorowanie potrzeb i trudności młodego człowieka.
Każdy młody człowiek jest wyjątkowy, ma swoje indywidualne zainteresowania, zalety i słabości. W trakcie dorastania niektóre cechy stają się bardziej widoczne – jeśli stwarzają problemy, wówczas należy zadbać o ich wyeliminowanie. Wiele nastolatków przejawia nietypowe zachowania i nastroje, które w większości mijają. Jednak są i takie, które mogą wymagać interwencji ze strony specjalisty. Mowa tu głównie o zachowaniach, które utrzymują się przez dłuższy czas, prowadzą do pogorszenia wyników w nauce, utrudniają codzienne funkcjonowanie itp.

4. Pobłażanie i brak konsekwencji.
To jeszcze jeden poważny błąd, który wpływa między innymi na autorytet rodziców. Często stawiamy granice, wymagamy, określamy konsekwencje danych zachowań, jednak nie zawsze je respektujemy. Przez chwilę jesteśmy groźni, aby za chwilę machnąć ręką. Tymczasem psychologowie dowodzą, że takie wychowanie nie służy młodym ludziom. Powinni oni żyć w świecie, w którym obowiązują jasne i czytelne zasady.

Czego jeszcze unikać, wychowując nastolatka?

Nikt z nas nie jest nieomylny i każdy może popełnić błąd. Mając jednak w domu dorastającego, zbuntowanego człowieka, dobrze jest ustalić zasady, których wszyscy będą się trzymać. Błędne przekonania to wszelkiego rodzaju szkodliwe komunikaty, które mogą okazać się destrukcyjne, gdy już dziecko dorośnie.

Telefony komórkowe i laptopy stają się coraz częstszym wyznacznikiem pozycji dziecka w grupie społecznej. To urządzenia niemal doskonałe. Zapewniają kontakt z rodzicami, edukację i wiele innych funkcji. Jednak ich nieprawidłowe użytkowanie, a zwłaszcza nadużywanie, może poważnie zaszkodzić rozwojowi pociechy. Dowiedz się więcej o tym, jak smartfony i Internet wpływają na Twoje dziecko.

O tym, że trudno sobie wyobrazić życie bez telefonu komórkowego czy komputera, nie trzeba chyba nikogo przekonywać. Dowodzi o tym, chociażby fakt, że w Polsce z roku na rok wzrasta liczba rejestrowanych kart SIM, a w sklepach odnotowuje się coraz większą sprzedaż laptopów oraz tabletów.

Jakie zagrożenia niosą nowoczesne technologie?

Komórki, podobnie jak laptopy i tablety, są użytkowane przez coraz młodsze maluchy. Dane statystyczne pokazują, że blisko 83% dziesięciolatków w naszym kraju posiada telefon komórkowy. Zgodnie z badaniami rodzice kupują pociechom telefony głównie z uwagi na bezpieczeństwo.

Zagrożenia płynące z korzystania telefonów i Internetu przez dzieci to:

• Problemy zdrowotne takie jak nadmierne zmęczenie, nadpobudliwość, kłopoty z koncentracją i zasypianiem itp.,
• Zastępowanie realnych kontaktów i rozmów międzyludzkich, co wpływa na rozluźnienie więzi rodzinnych i towarzyskich,
• Narażenie rodziców na duże koszty spowodowane nadmiernym korzystaniem z telefonu i komputera,
• Możliwość uzależnienia od wysyłania wiadomości SMS, korzystania z gier komputerowych, kupowania nowych modeli urządzeń.

Kiedy powinniśmy się zaniepokoić?

Funkcjonujemy w dobie zaawansowanych technologii, dlatego nikogo już nie dziwi dostęp do telefonów czy komputerów przez coraz młodsze dzieci. Wszystko jest jednak dobrze do momentu, kiedy zaobserwujemy, że pociecha nie może rozstać się ze smartfonem lub laptopem, a prośby o ograniczenie z korzystania urządzenia, nie przynoszą żadnych skutków.

Objawy, które powinny wywołać w nas niepokój to przede wszystkim:

• Nieustanne myślenie o tym, co zrobić przy wykorzystaniu telefonu lub komputera,
• Pogorszenie relacji z rodzeństwem i rodzicami, a także ograniczenie kontaktów z rówieśnikami,
• Zaniedbywanie obowiązków w domu i szkole,
• Zaprzeczanie problemu przez dziecko,
• Wydawanie coraz większych sum pieniędzy na doładowanie telefonu lub odwiedzanie płatnych serwisów w sieci,
• Problemy ze zdrowiem – kłopoty z koncentracją, zaburzenia snu, bóle kręgosłupa itp.

Rodzice kontra współczesna technologia – jak postępować?

Nowoczesne technologie takie jak telefony komórkowe oraz Internet działają na dzieci jak narkotyk, co zostało udowodnione w badaniach naukowych. Naukowcy zauważyli, że używanie smartfonów, tabletów oraz konsoli gier oddziałuje na korę mózgową niemalże tak samo, jak kokaina. Urządzenia te wykazują również działanie pobudzające i zwiększają wydzielanie dopaminy, substancji nazywanej „hormonem szczęścia”. To właśnie dlatego, zabierając dziecku urządzenie, reaguje ono agresją, płaczem i złością.
Chcąc mieć pewność, że pociecha będzie rozsądnie korzystać z telefonu komórkowego czy komputera, warto przede wszystkim ściśle nadzorować czas, który spędza przed ekranem. Co więcej, nie używajmy tego typu urządzeń podczas posiłków, zachęcajmy dziecko do aktywności fizycznej oraz jak najczęściej tłumaczmy, że zbyt częste używanie smartfona czy tabletu może prowadzić do uzależnienia od technologii.

Okres dojrzewania to jeden z najważniejszych etapów w życiu każdego dziecka, kiedy to zaczyna wchodzić małymi krokami w dorosłość, pozostając jednocześnie nadal dzieckiem. To właśnie w tym czasie nierzadko nastolatkowie zaczynają przysparzać problemów swoim rodzicom, a także osobom z ich otoczenia. Jak zatem stworzyć środowisko, które pozwoli nastolatkowi z problemami rozwijać się w najlepszy sposób?

Na etapie nastoletniego życia dziecka ważnych jest kilka aspektów, dzięki którym będzie ono w stanie rozwijać się prawidłowo, co przyczyni się w późniejszym życiu do samodzielności i radzenia sobie z trudami życia. Stworzenie odpowiedniego ku temu środowiska jest niezbędne, jednak co powinno się na takie składać?

Więzi rodzinne

Dojrzewanie to trudny etap dla każdego – dla dziecka, dla rodziców, dla otoczenia. To właśnie w tym czasie nastolatek zmienia się fizycznie, ale i psychicznie, nierzadko stwarzając problemy. Najważniejszą kwestią, która potrafi przyczynić się do prawidłowego rozwoju nastolatka z problemami, jest stworzenie więzi z rodzicami lub opiekunami. Wsparcie, rada, a także pomoc, jakich wie, że może oczekiwać od opiekunów, stają się dla nastolatka kotwicą w drodze do nowego życia. Nawiązane z rodzicami więzy sprawią, że nastolatek będzie podejmować znacznie lepsze decyzje, będzie chciał podążać drogą swoich autorytetów, a także będzie starał się ich nie zawieść. To właśnie środowisko stworzone na wiązach i wzajemnych relacjach rodzinnych może być jedną z najlepszych dróg do prawidłowego rozwoju i wkraczania w świat dorosłości.

Nastoletnie relacje

Niemniej ważnym aspektem życia nastolatków jest nawiązywanie więzi z rówieśnikami. Ważne, aby nie wychodziły one przed szereg i nie przyćmiły tych, które nawiązane są z opiekunami. Kontakty z rówieśnikami, wzajemne wsparcie w podążaniu tą samą drogą i zrozumienie na tym samym etapie życia są niezbędne w życiu każdego nastolatka. Ważne jednak, aby to nie rówieśnikom chcieli się oni przypodobać, aby to nie ich naśladowali, ani nie dla nich się zmieniali – środowisko rówieśników powinno być wsparciem, jednak więzi z osobami w tym samym wieku, powinny być mniej ważne dla nastolatka, niż te nawiązane z rodzicami.

Środowisko pasji i hobby

Niezwykle ważną kwestię w życiu młodego człowieka pełni samodzielny rozwój. To właśnie środowisko wspierające w poszukiwaniu własnych zainteresowań, pasji i hobby jest w stanie nakierować problematycznego nastolatka na odpowiednią drogę. W tej kwestii ważna jest rola nauczycieli i opiekunów – rozwijanie już posiadanych pasji, a także ukierunkowywanie na nowe zainteresowanie, wykształcanie całkiem odmiennych talentów i zdolności, może przyczynić się do całkowitej zmiany w postępowaniu nastolatka.

Duży wpływ środowiska na postępowanie problematycznych nastolatków jest oczywisty, jednak nie musi być pozostawiony sam sobie. Osoby otaczające dojrzewające dziecko są w stanie ukierunkować je na konkretną drogę, stwarzając mu konkretne i ukierunkowane na jego dobro środowisko, w którym będzie się rozwijać. Wystarczy jedynie skupić się na nastolatku, a nie na własnych niespełnionych ambicjach czy pragnieniach.

Okres dojrzewania jest trudny nie tylko dla samego nastolatka, ale także i dla jego rodziców, rodzeństwa, a nawet środowiska szkolnego. Zmiany w zachowaniu i fizyczności dziecka są nieuniknione, jednak odpowiednie wsparcie, może dużo wnieść w życie problematycznego nastolatka. Czy szkoła ma także wpływ na jego zachowanie i wychowanie?

Dojrzewający nastolatek nierzadko sprawia problemy nie tylko rodzicom, ale i najbliższemu środowisku znajomych, czy też szkolnemu. Odpowiednie podejście do dziecka znajdującego się na etapie buntu jest w stanie zmienić diametralnie jego podejście, a także sprawić, że okres dojrzewania nie będzie taki zły dla nikogo.

Grono pedagogiczne

Wkraczając w dorosłość, niejeden nastolatek zaczyna przysparzać pewnych problemów. Przede wszystkim zatraca swój szacunek do osób starszych i dojrzalszych – zarówno do rodziców, dziadków, jak i osób zupełnie obcych, jak nauczyciele czy sąsiedzi. Jest przekonany, że ze wszystkim poradzi sobie całkowicie sam, bez pomocy, rady i wsparcia osób trzecich. Warto jednak zauważyć, że szkoła wcale nie musi stanowić miejsca, w którym nastolatek będzie czuć presję względem swojego zachowania.

Grono pedagogiczne powinno stanowić nienachalne wsparcie, zwłaszcza gdy nastolatek sprawia problemy. Jednym z najlepszych sposobów zmiany jego zachowania, a także ukierunkowania go na inne tory jest inspirowanie go aktywnościami, hobby. Ukazanie innej niż ta, którą obrał nastolatek, drogi, jest zadaniem ważnym. Co więcej, nauczyciele powinni zacząć traktować nastolatka, choć po części tak, jak on się czuje. Tym samym warto powierzać mu konkretne działania, obowiązki, jak przystało na dorosłego człowieka. Należy jednak pamiętać, że nic na siłę, ani za dużo – przytłoczenie oraz pierwsze prawdziwe porażki mogą przynieść odwrotny skutek do założonego. Wszelkie nakładane na nastolatka obowiązki powinny być dopasowywane do jego możliwości, a także i chęci.

Co więcej? Warto pokazać nastolatkowi z problemami, że ustanawiając reguły i zasady wymagamy ich przestrzegania od niego, tak samo, jak i od siebie. Nastolatkowie nierzadko sprawiają problemy, gdyż czują się nierówni, niejednakowo traktowani z innymi. Przestrzegając pewnych reguł, dajemy mu odczuć, że jest z nami na równi – nauczyciele wymagający pewnej etykiety od ucznia, powinni taką samą stosować wobec siebie, lub idąc nawet krok do przodu, ustanowić reguły względem nauczyciela, wraz z wychowankami.

Pomimo tego, że nastolatkowie z problemami zazwyczaj nie chcąc pomocy starszych, to zdarzają się i takie wypadki, kiedy zamiast pomocy rodziców, szukają oni wsparcia w innych miejscach. Jednym z tych miejsc powinna być przede wszystkim szkoła – gabinet pedagoga, pielęgniarki szkolnej, a także pokój nauczycielski czy nawet gabinet dyrektorski. Jeśli dojrzewające dziecko będzie miało świadomość, że w tych miejscach nie zostanie skarcone, osądzone, ani poniżone, a zyska jedynie wsparcie i radę, to z pewnością jego zachowanie względem tych osób zmieni się diametralnie. Wprowadzając niewielkie zmiany w relacji uczeń – szkoła, placówka może wpłynąć na jego zachowanie, wychowanie, a także sprawić, że problematyczny niegdyś nastolatek, odnajdzie swoją drogę.

Wychowywanie dziecka to zadanie trudne, które nie raz przynosi lepsze i gorsze okresy. Najtrudniejszym etapem jest czas, w którym potomek dojrzewa – zmienia się wtedy nie tylko fizycznie, ale i psychicznie. Poznaje świat z innej strony, odkrywa nowe możliwości. To właśnie w tym czasie wsparcie rodziców jest najważniejsze dla dziecka, jednak które z nich ma większy wpływ na dojrzewającego nastolatka?

Nie od dziś wiadomo, że wychowanie dziecka należy do jednej z najtrudniejszych misji w życiu każdego rodzica. O tyle, o ile początkowe etapy są proste i przyjemne, o tyle okres dojrzewania nierzadko rzuca kłody pod nogi każdego rodzica. Wiele się mówi o wpływie matki lub ojca na dziecko na danym etapie swojego życia, jednak jak wygląda to w praktyce?

Zmiany, z którymi trudno sobie poradzić

Dojrzewające dziecko znacznie zmienia swoje zachowanie względem rodziców obojga płci. Nierzadko staje się opryskliwe dla matki, która dotychczas stanowiła wsparcie w potrzebie, a także ignoruje ojca, który spełniał wszelkie zachcianki. Przede wszystkim rodzice powinni zdać sobie sprawę z tego, że zachowanie ich dziecka nie zawsze musi być związane ze złym towarzystwem, środkami odurzającymi i temu podobnymi substancjami, a jedynie częścią etapu dojrzewania, która minie prędzej czy później.

Mama czy tata?

Odpowiedź na pytanie o to, które z rodziców ma większy wpływ na nastoletnie dziecko, nie jest prosta. Przede wszystkim wpływ zależy tu od wielu czynników – wcześniejszych relacji z rodzicami, środowiska, charakteru dziecka. Z pewnością można dostrzec pewne zależności wynikające z konkretnych sytuacji, jednak jednoznaczne znalezienie odpowiedzi na pytanie, które z rodziców znacznie bardziej wpływa na nastolatka, wydaje się niemożliwe.

Jeśli chodzi o kontakty z rówieśnikami, pierwsze miłości, a także wzloty i upadki szkolne to z pewnością dojrzewające dzieci bardziej będę słuchać matek. To do nich zwracają się po radę zakochani chłopcy i zauroczone dziewczyny. U dziewczynek dodatkowo znacznie częściej zauważa się, że to właśnie do matek zgłaszają się z informacjami o nowych chłopakach, bojąc się jednocześnie powiedzieć o tym ojcu. W przypadku szkolnych problemów związanych z relacjami międzyludzkimi większym zaufaniem nastolatkowe obdarzają matki, które to wpływają na nastolatków i nierzadko pomagają w załagadzaniu pewnych konfliktów.

Rola ojców w życiu nastolatka odnosi się przede wszystkim do jego dojrzewania. To właśnie na tym etapie dzieci, które chcą wkroczyć w dorosłość, szukają wsparcia i porady u ojców. Chłopcy zaczynają wypytywać o życiowe problemy, a także sprawy błahe, jak kupno pierwszego samochodu, zrobienie prawa jazdy, a także znalezienie pierwszej pracy. Dziewczyny natomiast poszukują w tym czasie u ojców zrozumienia – pragną, aby wspierał je w pierwszych miłościach, nie kontrolując ich wybranków.

Wpływ każdego z rodziców na nastolatka może być różny – zgubny lub zbawienny na danym etapie. Przede wszystkim liczy się zaufanie i przesuwanie postawionych dotąd granic, które w przypadku dziecka są całkiem inne, niż w przypadku dojrzewającego człowieka.