Zażywanie substancji psychoaktywnych przez młode osoby jest szczególnie niebezpieczne, gdyż w bardzo krótkim czasie może doprowadzić do nieodwracalnych zmian w funkcjonowaniu organizmu i w konsekwencji nawet do śmierci. Do tego niesie ono za sobą ryzyko poważnych konsekwencji dla zdrowia psychicznego. Z tego powodu w artykule bliżej przyglądamy się temu problemowi, wyjaśniając, dlaczego młodzież sięga po narkotyki oraz jakie są objawy i skutki zatrucia nimi. Podpowiadamy także, jak udzielić pierwszej pomocy nieletniej osobie, która przedawkowała substancje psychoaktywne.

Dlaczego dzieci i młodzież chwytają za narkotyki?

Od kilku lat obserwujemy w Polsce niewielki, ale stabilny trend spadkowy dotyczący liczby uzależnionych od narkotyków. Jednak problem ten wciąż jest poważny i często słyszy się o przypadkach poważnych zatruć tymi substancjami, z których część niestety dotyczy dzieci i młodzieży. Wbrew powszechnej opinii na uzależnienie narażeni są nieletni nie tylko z dużych miast. Może to dotknąć każdego, niezależnie od miejsca zamieszkania oraz statusu społecznego.

Powodem, dla którego dzieci i młodzież są skłonni do sięgania po narkotyki, jest przede wszystkim okres dorastania i związane z nim wyzwania. To czas intensywnego rozwoju młodego człowieka, w trakcie którego dochodzi nie tylko do zmian fizycznych, ale także natury psychologicznej, w tym emocjonalnej. To m.in. z tego powodu jest on otwarty na eksperymentowanie, bez większych oporów testuje granice wytrzymałości oraz ma trudności z oceną ryzyka. Do tego najmłodsi są wyjątkowo podatni na presję ze strony rówieśników i najczęściej to właśnie ona jest główny impulsem do sięgania po narkotyki.

Do innych częstych przyczyn zażywania narkotyków przez dzieci i młodzież należy zaliczyć:

• problemy rodzinne – brak wystarczającego wsparcia ze strony rodziców lub opiekunów prawnych, konflikty w domu, przemoc, rozwód i tym podobne czynniki;
• problemy natury emocjonalnej i psychicznej – młody człowiek może dostrzec w narkotykach sposób na ucieczkę od codziennej smutnej rzeczywistości i odreagowanie;
• chęć poprawy wyników w nauce – dotyczy to szczególnie starszych dzieci, ponieważ mogą traktować narkotyki jako wspomagacze podnoszące ich koncentrację, zmniejszające stres i poczucie senności;
• zbyt łatwy dostęp do narkotyków wynikający z obracania się w nieodpowiednim środowisku.

Zatrucie narkotykami wśród dzieci i młodzieży

Każde zatrucie po narkotykach jest stanem będącym poważnym zagrożeniem dla zdrowia, a nawet życia, dlatego zawsze wymaga ono natychmiastowej reakcji. W przypadku dzieci oraz młodzieży jest ono szczególnie niebezpieczne, co wynika ze wciąż rozwijającego się organizmu. W porównaniu do dorosłych mają one znacznie mniejszą masę ciała, a do tego zwykle wykazują się niższym poziomem tolerancji na działanie substancji psychoaktywnych. W efekcie nawet relatywnie niewielka ich dawka może skutkować bardzo nieprzyjemnymi objawami i poważnym zaburzeniem podstawowych funkcji życiowych.

Zatrucie narkotykami dzieci i młodzieży, podobnie jak dorosłych, nie musi być skutkiem jednorazowego przyjęcia zbyt dużej ich ilości, ale także regularnego stosowania. Nawet jeśli młoda osoba przyjmuje niewielkie dawki, ale robi to praktycznie każdego dnia, w jej organizmie mogą kumulować się toksyny. Gdy zgromadzi się ich zbyt dużo, mogą wystąpić podobne skutki uboczne, jak po przedawkowaniu jednorazowym.

Objawy zatrucia narkotykami u dziecka zawsze należy traktować jak sygnał alarmowy. Powinien być on impulsem nie tylko do tego, aby natychmiast zapewnić odpowiednią pomoc medyczną. Ich wystąpienie może bowiem być oznaką uzależnienia, którego zdiagnozowaniem i ewentualnym leczeniem powinien zająć się specjalista. W przypadku stwierdzenia takiej choroby u młodego człowieka najlepiej zapewnić mu profesjonalne wsparcie – także psychologiczne. Znajdzie je w naszym specjalistycznym ośrodku leczenia uzależnień młodzieży OAZA.

Objawy zatrucia narkotykami

Charakter tych objawów uzależniony jest od wielu czynników, z których najważniejsze to indywidualne cechy organizmu młodego człowieka oraz ilość i rodzaj zażytej substancji psychoaktywnej. Co jednak ważniejsze, niektóre z nich są trudne do wychwycenia, gdyż są podobne do innych, często błahych, problemów ze zdrowiem. Warto więc poznać typowe fizyczne oraz behawioralne objawy zatrucia narkotyków. Jeśli występują jednocześnie, powinny być silnym sygnałem do tego, że dziecko mogło przyjąć substancje psychoaktywne.

Najczęściej występujące fizyczne objawy zatrucia narkotykami, to:

• zaburzenia oddychania,
• intensywne pocenie się lub nadmierna suchość skóry,
• wymioty,
• silne bóle i zawroty głowy,
• zmiana koloru skóry (nadmiernie blada lub zaczerwieniona),
• mocno rozszerzone lub zwężone źrenice, w niewielkim stopniu lub nawet w ogóle niereagujące na światło.

W parze z objawami fizycznymi często idzie zmiana zachowania osoby zatrutej narkotykami. Typowe symptomy świadczące o tym problemie to m.in.:

• zmiana zachowania – np. agresja i nadpobudliwość lub wyraźne wycofanie się z życia;
• problemy z koordynacją ruchów i utrzymaniem równowagi;
• nadmierna euforia w tym nagłe i niezrozumiałe wybuchy śmiechu;
• zaburzenia mowy lub mówienie kompletnie nie na temat;
• halucynacje;
• ataki paniki.

Przyczyny zatrucia

W przypadku dzieci i młodzieży najczęstsze przyczyny zatrucia narkotykami powiązane są z ich naturalną skłonnością do eksperymentowania oraz ciekawością świata. Młodzi ludzie zwykle nie do końca są świadomi konsekwencji zażywania takich środków.

Oprócz tego zdarzają się przypadki, w których dzieci i młodzież nieświadomie zatruwają się narkotykami. Najczęściej dochodzi do tego z powodu:

• ufności wobec innych osób proponujących przyjęcie nieznanych substancji dla zabawy (tutaj szczególnym problemem są bardzo popularne dziś dopalacze);
• zażycia znalezionych lub otrzymanych środków psychoaktywnych z wyglądu przypominających cukierki;
• wypicia przygotowanego przez inną osobę napoju, do którego dosypany został narkotyk.

Zatrucie narkotykami młodzieży może być spowodowane również ich zmieszaniem (nawet jeśli dawka była niewielka) ze wzmacniającymi ich działanie lekami lub dużą ilością alkoholu.

Pierwsza pomoc w przypadku zatrucia narkotykami

W takich przypadkach szybka reakcja oraz opanowanie w działaniach są niezwykle istotne, gdyż mogą ograniczyć negatywne skutki zdarzenia i nawet uratować życie. Pierwsza pomoc przy zatruciu narkotykami powinna zacząć się od wyprowadzenia lub przeniesienia młodej osoby do miejsca cichego, przewiewnego i wolnego od mocnego światła (sztucznego lub naturalnego).

W następnych krokach należy:

• zabezpieczyć osobę zatrutą narkotykami zabierając wszystkie posiadanie przez nią substancje psychoaktywne oraz akcesoria do ich podawania (np. strzykawki);
• wezwać pogotowie i poczekać na jego przyjazd pozostając przy zatrutej osobie;
• w miarę możliwości postarać się ustalić, jakie substancje zostały przyjęte (informacje te należy przekazać ratownikom medycznym).

Jeśli zatruty jest nadpobudliwy, najlepiej zadbać o to, aby do przyjazdu medyków pilnowały go przynajmniej 2 osoby. Osobę nieprzytomną trzeba natomiast ułożyć w pozycji bezpiecznej, a w razie zatrzymania funkcji życiowych należy natychmiast rozpocząć resuscytację krążeniowo-oddechową.

Skutki zatrucia

Oprócz krótkoterminowych nieprzyjemnych konsekwencji zatrucia narkotykami u dzieci i młodzieży stan taki może również prowadzić do skutków długoterminowych. Wiążą się one pogorszeniem jakości życia wynikającym z różnych chorób zarówno natury fizycznej, jak i psychicznej.

Przedawkowanie substancji psychoaktywnych grozi m.in. uszkodzeniem wielu narządów wewnętrznych organizmu, w tym mózgu i wątroby, różnymi zaburzeniami psychicznymi oraz pogorszeniem pamięci.

Zatrucie narkotykami, a przedawkowanie?

Na koniec wyjaśnienia wymaga fakt, że zatrucie narkotykami nie zawsze jest równoznaczne z ich przedawkowaniem. Oczywiście pierwsza z tych konsekwencji może wynikać z drugiej, do czego dochodzi zdecydowanie najczęściej. Jednak zatruć można się także relatywnie niewielką dawką substancji psychoaktywnych. Dotyczy to przypadków m.in. wymieszania ich z dużą ilością alkoholu.

W ośrodku OAZA kompleksowo pomagamy dzieciom i młodzieży wyjść z uzależnienia od narkotyków

Twoje dziecko zatruło się narkotykami? Nie bagatelizuj tego zdarzenia! Może ono świadczyć o poważnym uzależnieniu od substancji psychoaktywnych. Narkomania jest szybko postępującą i groźną chorobą. Rujnuje psychikę i niesie za sobą wiele negatywnych konsekwencji natury społecznej. To także ogromne ryzyko wystąpienia poważnych powikłań zdrowotnych mogących w dłuższej perspektywie czasu prowadzić nawet do śmierci.

W ośrodku OAZA zapewniamy kompleksowe leczenie takim osobom, niezależnie od stopnia zaawansowania choroby. Stosujemy nowoczesne terapie uzależnienia od narkotyków prowadzone przez specjalistów z wieloletnim doświadczeniem. Pomagamy dzieciom i młodzieży także po zakończeniu leczenia, zapewniając profesjonalne wsparcie psychologiczne oraz ucząc ich życia w trzeźwości. Zapraszamy do kontaktu w celu zapoznania się z naszą ofertą – gwarantujemy pełną dyskrecję!

Kontakt z substancjami psychoaktywnymi chociaż raz w życiu miało lub będzie mieć duży odsetek obecnej grupy zaliczanej do dzieci i młodzieży. Każda taka „przygoda” może niestety okazać się początkiem poważnej choroby, która nie tylko rujnuje życie i psychikę, ale także stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia. Jeśli więc zauważysz u swojej pociechy symptomy świadczące o tym, że zażywa substancje psychoaktywne, powinieneś jak najszybciej zareagować. Pierwsze z nich mogą być mylące i trudne do wychwycenia, dlatego wyjaśniamy, jakie są typowe zachowania osób po przyjęciu narkotyków.

Jak narkotyki działają na organizm człowieka?

Każdy narkotyk to substancja psychoaktywna wpływającą na funkcjonowanie całego organizmu, w tym także mózgu. Zwykle działa krótkotrwałe, jednak w przypadku regularnego przyjmowania prowadzi do bardzo negatywnych i nierzadko nieodwracalnych skutków zarówno dla zdrowia psychicznego, jak i fizycznego.

Osoba po zażyciu narkotyku, zależnie od jego rodzaju, może m.in. odczuwać nadmierną euforię lub wykazywać się zmniejszoną podatnością na ból. To konsekwencja zaburzenia funkcji neuroprzekaźników odpowiadających za przekazywanie sygnałów w mózgu. Choć skutki te wydają się mało groźne, tak wiążą się z poczuciem przyjemności. Regularne wprowadzanie się w taki stan sprawia, że mózg przyzwyczaja się do niego i „domaga się” coraz więcej narkotyku.

Jednak przyjemność jest wrażeniem złudnym, gdyż w parze z nią idzie wyniszczanie całego organizmu. Narkotyki mają negatywny wpływ m.in. na:

• wiele narządów wewnętrznych, w tym serce, wątrobę oraz trzustkę;

• skórę – zwiększona podatność na infekcje i owrzodzenie;

• układ krwionośny – osłabianie ścianek żył będące efektem dożylnego przyjmowania narkotyków;

• kondycję fizyczną;

• stan psychiczny – długotrwałe stosowanie substancji psychoaktywnych może prowadzić do zaburzeń snu, depresji, stanów lękowych, nadpobudliwości i wielu innych chorób.

Zachowanie po amfetaminie, kokainie i cracku (substancje o działaniu stymulującym)

Wzmożona aktywność to typowe zachowanie po narkotykach wykazujących się działaniem stymulacyjnym. Inne charakterystyczne, początkowe objawy występujące po użyciu amfetaminy, kokainy lub cracku, które powinny wzbudzić czujność, to:

• słowotok,

• rozszerzone źrenice, którym często towarzyszy delikatny wytrzeszcz oczu,

• problemy ze snem,

• irracjonalne zachowania.

Gdy przygodna styczność z tymi narkotykami przeradza się w uzależnienie, zwykle pojawiają się napady agresji, stany lękowe oraz psychozy. Z biegiem czasu uzależniony traci na wadze, zmaga się z krwotokami z nosa oraz ogólnym osłabieniem organizmu.

Zachowanie po benzodiazepinach i barbituranach (substancje o działaniu uspokajającym i nasennym)

Benzodiazepiny to popularna grupa leków o działaniu uspokajającym, nasennym oraz przeciwlękowym. Barbiturany są ich odpowiednikami, jednak obecnie już rzadko przepisywanymi przez lekarzy, gdyż mają silniejsze właściwości uzależniające. Pomimo tego obie te substancje są narkotykami, które zmniejszają aktywność mózgu, pomagają w tłumieniu emocji oraz wywołują poczucie spokoju.

Typowe zachowania po przyjęciu tych substancji to:

• spowolnione reakcje na bodźce zewnętrzne i zobojętnienie (brak emocji),

• obniżona koncentracja,

• bełkotanie,

• zaburzenia koordynacji ruchowej.

Przedawkowanie tych narkotyków i regularne przyjmowanie ich w dużych dawkach prowadzi do poważnych zaburzeń psychicznych. Osoba uzależniona zmaga się z ogromnymi huśtawkami nastrojów – od pełnego wyciszenia po agresywne zachowania. Pogłębianie się choroby skutkuje m.in. problemami z pamięcią, ogólnym otępieniem umysłowym, zaburzeniami mowy oraz stanami lękowymi lub depresyjnymi (mogą występować naprzemiennie).

Zachowanie po LSD i grzybach (substancje o działaniu halucynogennym)

Oba te narkotyki są halucynogenne, a więc ich zażycie prowadzi do zmian w postrzeganiu rzeczywistości. Typowe zachowanie po LSD to:

• bardzo duża ruchliwość,

• nietypowe reakcje na bodźce zewnętrzne – np. panika po zapaleniu światła lub śmianie się bez konkretnego powodu,

• nienaturalne ruchy oraz przyjmowane pozycje ciała.

Zachowanie po grzybach halucynogennych jest praktycznie identyczne, gdyż działanie tych narkotyków jest zbliżone do LSD. Główna różnica polega na tym, że stan zaburzenia percepcji rzeczywistości utrzymuje się znacznie krócej – zwykle kilka godzin zamiast nawet kilkunastu. Z tego powodu młodzież często traktuje te substancje jako bezpieczna alternatywa, a to nieprawda. Oba mają bardzo niekorzystny wpływ zarówno na zdrowie psychiczne, jak i fizyczne.

Zachowanie po marihuanie i haszyszu (kanabinole i preparaty konopne)

To jedne z najpopularniejszych narkotyków wśród młodzieży – są łatwo dostępne, a do tego wprowadzają w stan beztroski i ogólnego rozbawienia. Powszechnie uznaje się je za stosunkowo bezpieczne, jednak w rzeczywistości w nadmiernej ilości są groźne dla zdrowia, a do tego silnie uzależniające.

Typowe, początkowe zachowanie po marihuanie i haszyszu to:

• nadmierne rozbawienie,

• wzmożony apetyt,

• spowolniona mowa – choć wypowiedzi zwykle są sensowne, tak osoba pod wpływem jednego z tych narkotyków bardzo często w nielogiczny sposób zmienia tematy.

Wraz z postępującym uzależnieniem euforia zmienia się w huśtawkę nastrojów. Chora osoba traci motywację do podejmowania nawet najprostszych aktywności i decyzji, zaczyna izolować się od innych i nierzadko popada w depresję.

Zachowanie po morfinie i heroinie (opiaty)

Narkotyki te wywołują podobny stan, jak benzodiazepina i barbituran, jednak ich działanie jest intensywniejsze, a do tego są one niezwykle uzależniające. Początkowe zachowanie po heroinie i morfinie to:

• przesadne odprężenie,

• ospałość, często prowadząca do nadmiernej senności,

• powolna mowa,

• zanik empatii (całkowita obojętność na otoczenie),

• spowolniony oddech.

Typowe dla osób przyjmujących te narkotyki są bardzo wąskie źrenice (nie reagują na światło) i jednocześnie szeroko otwarte oczy.

Zachowanie po klejach i innych substancjach wziewnych

Wdychanie oparów kleju i innych substancji chemicznych jest niestety dość popularne wśród młodzieży. Produkty takie są bowiem bardzo tanie i powszechnie dostępne w sklepach. Choć inhalacja daje bardzo krótkotrwałe efekty, tak niestety wiąże się z dużym ryzykiem zatrucia. Jest przy tym równie uzależniająca jak przyjmowanie „klasycznych” narkotyków.

Zachowanie po wąchaniu kleju i innych substancji wziewnych przypomina objawy po spożyciu alkoholu. Pojawiają się zaburzenia mowy, chodzenia oraz koordynacji ruchowej. Główna różnica dotyczy towarzyszących temu halucynacji, które sprawiają, że odurzony może tracić kontakt z rzeczywistością i podejmować nieracjonalne działania.

Jak długo narkotyki utrzymują się w organizmie po zażyciu?

Czas obecności narkotyku w organizmie po zażyciu uzależniony jest od jego rodzaju oraz przyjętej dawki. Wpływ ma również szybkość metabolizmu danej osoby oraz częstotliwość narkotyzowania. Substancje psychoaktywne najdłużej pozostają we włosach, gdyż nawet do 3 miesięcy. Jednak ich obecność zwykle bada się w moczu i w tym przypadku czas ten wynosi od kilkunastu godzin do kilku dni.

Przy niewielkich dawkach i rzadkim używaniu wynosi on przeciętnie:

• do 24 godzin – substancje wziewne,

• 1-3 dni – opiaty, stymulanty, halucynogeny i kanabinole,

• 2-7 dni – substancje o działaniu uspokajającym i nasennym.

Jak sprawdzić, czy ktoś zażywał narkotyki?

Gdy zauważysz u swojego dziecka niepokojące zachowania mogące świadczyć o zażyciu narkotyków, ich obecność w organizmie możesz potwierdzić specjalnym testem. Są niedrogie i dostępne w wielu aptekach. Służą do badania obecności substancji psychoaktywnych w moczu, jednak każdy z nich może wykryć maksymalnie do kilku ich rodzajów. Dlatego przed zakupem narkotestu należy dobrze przeanalizować zachowania osoby podejrzanej o zażycie narkotyku.

Leczenie uzależnienia od narkotyków – zaufaj specjalistom z kliniki OAZA

Jeśli Twoje dziecko przyjmuje regularnie narkotyki, powinieneś jak najszybciej zareagować. Im bardziej zaawansowany etap uzależnienia, tym trudniejsze jest wyjście z niego i większe ryzyko powstania nieodwracalnych zmian w organizmie lub psychice. Będąc w takiej sytuacji, zgłoś się do naszej kliniki OAZA zlokalizowanej w województwie kujawsko-pomorskim. Specjalizujemy się w leczeniu dzieci oraz młodzieży z uzależnienia od narkotyków. Zatrudniamy doświadczonych specjalistów, zapewniamy rodzinną atmosferę i stosujemy nowoczesne terapie, które dostosowujemy do indywidualnych potrzeb pacjentów. Kompleksowo pomagamy w wyjściu z nałogu, a po zakończeniu leczenia zapewniamy wsparcie w utrzymaniu abstynencji. Zapraszamy do kontaktu – gwarantujemy pełną dyskrecję!

Wielu rodziców i opiekunów dzieci w wieku 10-13 lat zaczyna mieć problemy wychowawcze. Okres dorastania to szczególny moment w życiu każdego człowieka. Dlatego, jeśli stawiasz sobie pytania: Jak postępować z trudnym nastolatkiem? Jak dawać mu oparcie w ciężkich chwilach i pomagać, nie szkodząc? Przeczytaj nasz wpis, w którym postaramy się na nie odpowiedzieć. Będzie on podpowiedzią dla Ciebie i innych osób szukających rozwiązania w tego typu przykrych sytuacjach.

Nastolatek dojrzewa, czyli początki problemów wychowawczych

Każde dziecko inaczej przechodzi proces intensywnych przemian. Burza hormonów, chęć zyskania większych praw i swobód – to wszystko wpływa na zmianę zachowania i myślenia. Bunt nastolatka dotyczy sfery emocjonalnej, mentalnej i moralnej. Rodzice często nie wiedzą, jak poradzić sobie z trudnym nastolatkiem. Często obwiniają siebie o brak kompetencji, mało uwagi itp.
Opiekunowie powinni zrozumieć, że w życiu rodziny nadchodzi taki czas, w którym dziecko dorasta i szuka własnych ścieżek. To bardzo ważne, aby wówczas być na tyle blisko, by móc poświęcić wystarczający czas na rozmowy i okazywanie uczuć. Dorośli powinni zmienić również swoje podejście i uświadomić sobie, że córka czy syn zaczyna żyć samodzielnie. Nałożenie kary będzie sygnałem dla potomka, że nikt z najbliższych mu nie ufa. Poczucie osamotnienia może osiągnąć apogeum i sprowokować nastolatka do próby ucieczki z domu.
Typowe symptomy wskazujące na problemy wychowawcze:
1. Odcinanie się od krewnych i szukanie akceptacji w innym środowisku. Często są to rówieśnicy znajdujący się w podobnej sytuacji życiowej.
2. Agresywne i impulsywne zachowania. Niekiedy akty samookaleczenia (nacięcia skóry, przypalanie papierosami itp.).
3. Uciekanie do świata wirtualnego. Gry komputerowe, fora, media społecznościowe jako substytut normalnych relacji międzyludzkich.
4. Eksperymenty z używkami, narkotykami i seksem.
5. Różnego rodzaju uzależnienia.
6. Okłamywanie rodziców, opiekunów i nauczycieli.
7. Zaburzenia snu oraz łaknienia.
8. Wagary.
Na tym tle pojawiają się kłopoty z zachowaniem nie tylko w domu, ale również w szkole. Kłótnie i wzajemne obwinianie się zastępują normalne rozmowy. Zaniżenie własnej wartości i brak niezależności przyczyniają się do obniżenia wyników w nauce. Trudna młodzież miewa skłonności do zachowań destrukcyjnych – zatem jak Ty masz sobie radzić w takim momencie? Przede wszystkim nie poddawaj się negatywnym emocjom. Jeśli nie będziesz nad nimi panować, to niestety nie wydobędziesz syna lub córki z opresji.

Skuteczna terapia uzależnień może pomóc Twojemu dziecku

W przypadku, gdy problemy z nastolatkiem ulegną zaostrzeniu, to gdzie powinieneś szukać pomocy? Najlepiej skontaktuj się z poradnią lub kliniką, w której możesz liczyć na porady od terapeuty. Jednym z takich miejsc jest OAZA. Tu pracę zaczynamy od akceptacji drugiej osoby jako człowieka. W ramach terapii zapewniamy naszym podopiecznym poczucie bezpieczeństwa i godności. Małymi krokami przywracamy im utraconą świadomość swojej wartości bez ciągłego samo obwiniania. Odbudowana tożsamość i odnalezienie się na nowo w środowisku są bazą, która pozwala na udany start w dorosłość. Tylko w ten sposób nastolatek zrozumie, że narkotyki lub alkohol to niewłaściwa droga.
Terapia zaczyna się od znalezienia przyczyny problemu. Następnie skupia się na sposobach jego rozwiązania. Praca z trudną młodzieżą:
• ma na celu pokazanie jej, jak sobie radzić z przeciwnościami losu,
• zwraca uwagę na istotę wzajemnego poszanowania,
• uczy właściwej komunikacji i okazywania emocji w pozytywny sposób.
To ciężkie wyzwanie dla obu stron. Dlatego tak ważna jest współpraca. Dziecko musi mieć świadomość, że zawsze może liczyć na wsparcie rodzica i jego akceptację. Zwłaszcza w chwilach zwątpienia, popadnięcia w tarapaty typu:
• niezdanie do następnej klasy,
• ciąża,
• niespełniona miłość,
• odmienne preferencje seksualne itp.

Najważniejsza jest przyjacielska dłoń

Rodzice często nie zdają sobie sprawy, że problemy wychowawcze związane z nastolatkami to ich wołanie o pomoc. Nie pozostawiaj go bez odpowiedzi. Skontaktuj się z placówką wychowawczą, która zapewni właściwą opiekę i wsparcie.
Mamy nadzieję, że ten wpis w jakimś stopniu stał się dla Ciebie podpowiedzią, co można zrobić w krytycznej sytuacji. Jeśli masz pytania, to zadzwoń lub napisz do nas. Gwarantujemy pełną dyskrecję.

Okres nastoletni to czas, kiedy młodzi ludzie dość odważnie eksperymentują z różnego rodzaju środkami odurzającymi. Nałogi, z którymi się zmagają, charakteryzują się jednak nieco inną specyfiką niż uzależnienia osób dorosłych. Przede wszystkim wywierają głębszy wpływ na psychikę, mogąc prowadzić do zaburzeń depresyjnych, a nawet do prób samobójczych. Jako specjaliści z Prywatnego Ośrodka Odwykowego dla Młodzieży OAZA podpowiadamy, jak rozpoznać nałóg u młodego człowieka, a także, czym kierować się przy wyborze kliniki leczenia uzależnień.

Czym jest nałóg i jak rozpoznać, że ktoś jest uzależniony?

Uzależnienie to silne pragnienie przyjmowania ściśle określonych środków psychoaktywnych, ale nie tylko. Chociaż większości nałóg kojarzy się z alkoholizmem, czy narkomanią, trzeba pamiętać, że w obecnych czasach coraz częściej mamy do czynienia również z uzależnieniami behawioralnymi. Oznacza to, że uzależnić się można nie tylko od alkoholu, czy narkotyków, ale także od:
• robienia zakupów,
• komputera/gier komputerowych,
• Internetu,
• telefonu komórkowego.
Zanim zdecydujesz się wysłać nastolatka do ośrodka odwykowego dla młodzieży, warto też wiedzieć, w jaki sposób rozpoznać uzależnienie. Nie jest to łatwe, zwłaszcza że młody człowiek zazwyczaj jest ostatnią osobą, która myśli o sobie jako o nałogowcu. Dlatego bardzo ważną rolę w zaobserwowaniu faktów i wyciągnięciu wniosków odgrywa otoczenie. W przypadku uzależnienia od alkoholu, czy narkotyków, zwykle występują pewne objawy mogące wskazywać na problem. Młodzież odurzająca się środkami psychoaktywnymi może szybko przybierać lub tracić na wadze, mieć widoczne ślady ukłuć na rękach, przestać interesować się swoim wyglądem.
Inne objawy uzależnienia to:
• przekrwione spojówki,
• źrenice niereagujące na światło,
• powtarzające się krwawienia z nosa,
• problemy z koncentracją,
• trudności z nauką.

Na czym polega leczenie odwykowe małoletnich?

Terapia młodzieży wymaga innego podejścia niż w przypadku osób dorosłych. Odrębność ta jest związana przede wszystkim z faktem, że dorośli ponoszą pełną odpowiedzialność za swoje czyny i decyzje, natomiast w przypadku małoletnich jest to bardziej zawiła kwestia. Odwyk dla młodzieży rządzi się nieco innymi prawami, jednak jego cel jest taki sam – niesienie pomocy osobie uzależnionej w powrocie do normalnego, zdrowego funkcjonowania.
W przypadku uzależnienia od alkoholu, czy narkotyków, w pierwszej kolejności zawsze przeprowadzana jest detoksykacja, która pozwala na wyeliminowanie dolegliwości będących konsekwencją długotrwałego przyjmowania środków psychoaktywnych. Po odtruciu możliwa jest terapia, która jest podstawową formą leczenia większości nałogów. Ważną częścią odwyku dla młodzieży jest także tzw. readaptacja społeczna, która polega na ponownym przystosowaniu młodego człowieka do samodzielnego funkcjonowania w społeczeństwie.

Jak wybrać ośrodek odwykowy dla młodzieży?

Obecnie wśród ośrodków odwykowych dla młodzieży znajdują się zarówno placówki otwarte, jak i zamknięte, które pomagają młodym ludziom wyjść z nałogu oraz rozpocząć nowe życie, w trzeźwości. Musisz jednak mieć świadomość, że sama klinika odwykowa to jeszcze nie wszystko. Ważny jest również profesjonalnie przeprowadzony odwyk od alkoholu, czy narkotykowy, dzięki któremu osoba uzależniona będzie mogła odzyskać kontrolę nad swoim życiem.
Jeśli chcesz ratować zdrowie i życie swojej pociechy, a równocześnie zależy Ci na dyskrecji, doskonałym wyborem będzie Prywatny Ośrodek Odwykowy dla Młodzieży OAZA. Miejsce to przede wszystkim wyróżnia fakt, że można w nim odbyć nie tylko dobrowolny odwyk alkoholowy. Zdając sobie sprawę, że młodzi ludzie coraz częściej zmagają się z nałogami behawioralnymi, nasza klinika proponuje także leczenie uzależnienia od Internetu, gier komputerowych, czy telefonu. Cena terapii każdorazowo jest dostosowywana do indywidualnych potrzeb nastolatka, natomiast jej czas trwania zależy w głównej mierze od ogólnego stanu zdrowia oraz chęci pacjenta.

Pokolenie pochylonych głów – tak określa się współczesne dzieci, które na co dzień używają telefonów komórkowych. Nie wyobrażają sobie one już funkcjonowania bez urządzenia, które pozwala im na komunikację z rówieśnikami i ciągłe bycie online. Korzystanie z niego jest już nawykiem. Jednak notoryczne spoglądanie w ekran w domu, w szkole, na ulicy, w środkach komunikacji miejskiej i wielu innych miejscach praktycznie przez całą dobę, może zmienić się w nałóg. Jak więc ograniczyć dziecku telefon bez wywołaniu buntu?

Na czym polega uzależnienie od telefonu komórkowego u dzieci?

Jednym z nałogów, który staje się coraz bardziej powszechnym w XXI w., jest uzależnienie od telefonów komórkowych. Dotyka ono przede wszystkim dzieci i młodzież. Osoby cierpiące na fonoholizm, nie potrafią bez tych urządzeń na co dzień normalnie funkcjonować. Telefon musi być ciągle w zasięgu ręki nawet w nocy. Dziecko nie potrafi odciąć się od wirtualnego świata, jaki się w nim kryje, czuwa, sprawdza powiadomienia, czy nowe informacje. Odczuwa wewnętrzny przymus, aby użytkować telefon niezależnie od miejsca i sytuacji. Obawia się, że coś je może ominąć albo zbyt późno zareaguje na jakąś wiadomość. Dlatego korzysta z urządzenia bez względu na okoliczności, w jakich się akurat znajduje – np. podczas zajęć lekcyjnych. Potrafi także w nocy wstać, aby sprawdzić, czy ktoś wrzucił jakiś post, napisał coś na komunikatorze itd.
Inne objawy uzależnienia od telefonu komórkowego to m.in.:
• odczuwanie stałej potrzeby komunikowania się z innymi za jego pomocą,
• wpadanie w panikę, gdy telefon rozładuje się albo gdy dziecko zapomni go zabrać,
• przywiązywanie wagi do modelu urządzenia, jego ceny, koloru, funkcji i innych parametrów.

Zasady zapobiegania fonoholizmowi

Pozbawienie dziecka telefonu komórkowego, który jest dla niego całym światem, a zarazem często także i dostępu do internetu, jest jak odcięcie go od tlenu. Rodzice często grożą w ten sposób, jednak rzadziej decydują się na tak drastyczne rozwiązanie. Tak radykalne posunięcie z pewnością wywoła wielki bunt u nastolatka. Dlatego można spróbować inaczej ograniczać korzystanie z telefonu komórkowego. Warto ten proces rozpocząć już od najmłodszych lat dziecka, aby czasem posiadanie tego urządzenia nie stało się problemem. W sytuacji jednak kiedy ten moment został już przegapiony przez rodziców, można spróbować ustalić z dzieckiem kilka zasad korzystania ze smartfonu takich jak np.:
• w ciągu dnia jest określony czas, kiedy telefon będzie wyłączony – wtedy dziecko np. odrabia lekcje, idzie na dwór, na zajęcia dodatkowe,
• zasypianie bez smartfonu przy łóżku – a najlepiej, aby na noc pozostawał poza pokojem dziecka. Podobnie mogą zachować się inni domownicy, aby nastolatek widział, że wszyscy się z nim solidaryzują w tym zakresie i odkładają telefony komórkowe w wyznaczone do tego specjalne miejsce w domu,
• nie wszędzie bierzemy komórkę – do szkoły, na spacer, do kina nie ma potrzeby zabierania ze sobą telefonu,
• w mieszkaniu obowiązują pewne strefy tzw. wolne od telefonu komórkowego – np. ubikacja, łazienka,
• walka z przymusem natychmiastowego odpisywania na wszelkie wiadomości czy reagowania na powiadomienia – w ten sposób dziecko będzie uczyć się, że nie musi być ciągle dostępne dla rówieśników i aktywne w wirtualnym świecie.
Możliwość korzystania z telefonu komórkowego przez nastolatka nie powinna być ani nagroda, ani karą. W ten sposób smartfon staje się dla niego jeszcze bardziej atrakcyjnym i wartościowym przedmiotem. A nie taki ma być cel ograniczenia jego użytkowania.

Uzależnienie dziecka od telefonu – gdzie szukać pomocy?

Może się jednak okazać, że wszelkie próby ograniczenia spełzną na niczym i będą wywoływać tylko złość, rozdrażnienie, kłótnie oraz awantury. Wówczas trzeba wziąć pod uwagę, czy jednak nastolatek nie cierpi na fonoholizm. Co zrobić, gdy dziecko jest uzależnione od telefonu?
Na profesjonalną pomoc można zawsze liczyć w naszym ośrodku. Zajmujemy się młodzieżą, która ma problemy z różnymi nałogami: narkotykami, hazardem, nie umie racjonalnie korzystać z komputera czy internetu albo za dużo gra w gry komputerowe. Więcej informacji na temat tego, jak umówić się na konsultacje ze specjalistą od uzależnień, dostępnych jest na podstronie Kontakt.

Ciągle rozwijające się nowe media z jednej strony ułatwiają nam życie, z drugiej jednak potrafią na tyle mocno absorbować czas zwłaszcza dzieci i młodzieży, że łatwo mogą one popaść w uzależnienie od internetu, komputera, gier komputerowych czy nawet hazardu online. Do takiej sytuacji dochodzi w głównej mierze dlatego, że rodzice nie interesują się tym, co dzieci robią w sieci oraz nie kontrolują czasu, jaki spędzają w wirtualnym świecie.

Jak można zapobiec uzależnieniu od internetu?

Kontrolowanie młodego człowieka w korzystaniu przez niego z internetu jest dość trudnym zadaniem. Wiele dzieci ma chociażby dostęp do sieci w telefonie komórkowym, a ten ma praktycznie cały czas przy sobie. Co zrobić, aby nie naruszając delikatnych granic prywatności nastolatka, mieć wiedzę i wpływ na to, co robi w sieci i ile czasu średnio na to przeznacza?
Niekoniecznie trzeba od razu instalować programy szpiegujące albo włączyć opcję tworzenia screenów z oglądanych przez dziecko stron. Wystarczy zacząć od rozmowy na ten temat i uruchomienie podstawowej wersji zabezpieczeń programu kontroli rodzicielskiej. W ten sposób blokowane będą niebezpieczne treści czy możliwość kontaktowania się z nieznajomymi. Bez względu na to, ile lat ma młody człowiek, powinno się mimo wszystko uszanować tajemnicę jego korespondencji. Warto jednak uczulić dziecko, żeby zwracało uwagę, kto jest nadawcą – powinien być mu znany, a nie ukrywać się pod elektronicznym awatarem. Innym rozwiązaniem jest także założenie przez rodzica własnego profilu i dołączenia do grona internetowych znajomych dziecka (jeśli się ono na to zgodzi).
Warto także rozmawiać z nastolatkiem na temat tego, co wrzuca do internetu. Trzeba przypominać o tym, że powinno chronić i dbać o wizerunek online, a także odpowiednio zabezpieczyć swoje dane osobowe, konto i dostęp do treści publikowanych na profilu.
Kontrola tego, co dziecko robi w sieci oraz ile czasu w niej przebywa, nie powinna więc być tożsama ze szpiegowaniem. Lepiej więcej z nim rozmawiać na temat internetu, czających się w nim zagrożeń dla młodego człowieka, jak również o tym, że jest to coś, od czego można się uzależnić. Warto też jak najwcześniej ustalić godzinowe limity korzystania z wirtualnego świata – przynajmniej w domu. Biorąc pod uwagę, że korzystanie z niego jest powszechnym zjawiskiem, trudno od tego całkowicie odciąć nastolatka.

Objawy uzależnienia od internetu – jak ich nie przegapić?

Zanim normalne korzystanie z internetu zmieni się w uzależnienie, warto wiedzieć, jakie objawy powinny zaniepokoić rodziców:
• nadmierna koncentracja dziecka na korzystaniu z internetu – jego uwaga koncentruje się głównie na rzeczywistości wirtualnej nawet wtedy, gdy nie korzysta z komputera,
• brak innych zainteresowań czy sposobów wypełnienia wolnego czasu – nastolatek ogranicza się tylko do aktywności w sieci. Nie interesuje go wyjście np. na rower, basen,
• rozdrażnienie, złość, agresja słowna, fizyczna – jako reakcja dziecka w sytuacji, kiedy rodzic stara się mu ograniczyć czas spędzany w internecie, do tego dochodzą jeszcze kłótnie i awantury o to,
• problemy z koncentracją,
• nadmierna senność,
• trudności ze skupieniem uwagi,
• unikanie kontaktów z domownikami – dziecko często przebywa samotnie w pokoju, nie ma ochoty na rozmowę z nikim w domu, a na różne próby kontaktu reaguje z rozdrażnieniem,
• zaniedbywanie obowiązków szkolnych i domowych – słabe oceny w szkole, zaprzestanie uczenia się i odrabiania zadań domowych, niewywiązywanie się z obowiązków domowych,
• problem z określeniem rzeczywistego czasu spędzonego w internecie – dziecko nie ma pojęcia, ile czasu korzystało z sieci, czasami okłamuje rodziców lub zataja przed nim faktyczny czas,
• zapominanie o jedzeniu, toalecie – nieodczuwanie głodu w czasie surfowania w internecie czy potrzeb fizjologicznych.
Jeśli któryś z tych objawów zaobserwujemy u dziecka, lepiej, jak najszybciej zareagować. Wówczas trzeba być bowiem przygotowanym na to, że dziecko może być uzależnione od internetu. Taką diagnozę powinien jednak postawić specjalista. Można go znaleźć w naszej placówce, wchodząc na zakładkę Kontakt.

Często zdarza się, że rodzice jako ostatni dowiadują się o tym, że ich dziecko bierze narkotyki. Może to wynikać z braku zainteresowania nastolatkiem w zagonionej codzienności, jak również z tego powodu, że nastolatek potrafi świetnie ukrywać swoje uzależnienie. Gdy jednak pojawią się jakiekolwiek niepokojące zmiany w zachowaniu dziecka, warto im się uważniej przyjrzeć. Mogą bowiem oznaczać, że problem jest już tak poważny, że potrzebna będzie specjalistyczna interwencja.

Jak rozpoznać w zachowaniu dziecka, że bierze narkotyki?

Czym wyróżnia się nastolatek, który jest uzależniony od narkotyków?
1. Przede wszystkim w krótkim czasie następują duże zmiany w jego codziennym zachowaniu. Często miewa huśtawkę nastrojów, która wyraża się tym, że w jednej chwili jest np. nienaturalnie pobudzone, a potem nagle staje się ospałe i apatyczne. Robi się też bardziej nadwrażliwe na krytykę i niepowodzenia oraz ma problemy z koncentracją.
2. Ponadto u dzieci uzależnionych od narkotyków zmienia się także rytm dobowy. Cierpią na zaburzenia snu – może być to nadmierna senność lub przeciwnie bezsenność.
3. Zaczynają mieć inne przyzwyczajenia i nawyki oraz zazwyczaj rezygnują z wcześniejszych zainteresowań. Izolują się od najbliższych, unikają z nimi codziennego kontaktu w domu. Często zamykają się w swoim pokoju i podkreślają w ten sposób większą potrzebę prywatności.
4. Zażywanie środków odurzających odbija się także na sferze szkolnej. Uzależniony uczeń może popadać w konflikty z nauczycielami, rówieśnikami. Zaczyna się gorzej uczyć i wagarować.
5. Zmienia także środowisko – ma nowych znajomych, o których w zasadzie nic nie mówi. Może też zacząć inaczej się ubierać, zdecydować się na tatuaże, kolczyki lub inne rzeczy, którymi będzie się wyróżniać.
6. Biorące narkotyki dziecko wraca późno do domu, nie mówi, gdzie było i co robiło. Kłamie i łamie wcześniej ustalone zasady w domu. Podbiera pieniądze, wynosi wartościowe przedmioty.
7. Zaczyna mniej jeść lub odwrotnie – ma nadmierny apetyt.

Co zmienia się w wyglądzie dziecka uzależnionego od narkotyków?

Środki odurzające zmieniają również wygląd zewnętrzny dzieci. Co szczególnie powinno zwrócić uwagę rodziców:
• przekrwione oczy,
• rozszerzone lub zwężone źrenice, niereagujące na światło,
• widoczne zaburzenia pamięci,
• trudności w podtrzymaniu toku myślenia,
• niewyraźna i bełkotliwa mowa,
• mówienie do siebie,
• omamy,
• iluzje,
• gęsia skórka,
• ciągły katar,
• częste krwawienia z nosa,
• częste przeziębienia,
• przewlekły kaszel,
• drżenie rąk,
• utrata kilogramów lub przybranie na wadze,
• słodka woń wyczuwalna w oddechu dziecka, na włosach i ubraniu,
• ślady krwi na bieliźnie,
• ślady ukłuć na ciele.
Jednym z objawów uzależnienia narkotykowego jest także to, że nastolatek przestaje interesować się swoim wyglądem, czyli nie dba higienę.
Warto także sprawdzić, czy w pokoju dziecka nagle nie pojawiły się jakieś dziwne przedmioty typu:
• igły i strzykawki,
• fifki, fajki,
• bibułki papierosowe,
• kawałki folii aluminiowej, łyżka,
• leki bez recepty,
• foliowe torebeczki z tabletkami, suszem, proszkiem, kryształkami,
• kolorowe znaczki do lizania,
• białe lub kolorowe pastylki ze wzorkami.

Jak leczyć uzależnienie od narkotyków?

Organizm młodego człowieka bardzo szybko przyzwyczaja się do dostarczanych mu substancji psychoaktywnych. Uzależnienie od narkotyków odbija się na sferze fizycznej i psychicznej. Z pierwszym problemem można poradzić sobie poprzez detoksykację. Z kolei zależność psychiczna prowadząca do zachwiania psychiki nastolatka, jest znacznie trudniejsza do wyleczenia. Jedynym rozwiązaniem na pozbycie się wewnętrznego przymusu codziennego zażywania środków odurzających jest terapia.
Profesjonalne leczenie z narkomanii oraz innych nałogów, z jakimi nie radzą sobie młodzi ludzie, oferuje nasz ośrodek. To placówka posiadająca do tego odpowiednie zaplecze oraz kadrę. Jeśli nie wiesz co robić, zawsze możesz skorzystać z naszego wsparcia. Poza konsultacjami ze specjalistami od uzależnień wiemy także, jak leczyć narkomanię u dzieci i młodzieży. Więcej na ten temat dowiesz się, kontaktując się z nami.

Twoje dziecko spędza za dużo czasu przed komputerem? Gra w różne gry, aktywnie udziela się na portalach społecznościowych, ogląda filmiki na YouTube? Z jednej strony jest to niby coś normalnego. Z drugiej jednak takie zachowanie może zacząć budzić wątpliwości – czy nie za często, nie za dużo, nie za intensywnie.

Krok pierwszy – ustalenie pewnych reguł

Po samej liczbie godzin spędzanych przez dziecko przed monitorem czy w internecie trudno jednoznacznie stwierdzić, czy dziecko jest uzależnione od komputera. Raczej będą świadczyły o tym inne objawy takie jak np.:

• pogorszenie się w nauce,
• problemy z koncentracją,
• kłopoty z zaśnięciem,
• agresywna reakcja w momencie, kiedy dziecko ma wyłączyć komputer,
• niereagowanie na różne komunikaty – dziecko jest jakby „w innym świecie”,
• przestaje jeść,
• traci zainteresowanie dotychczasowym hobby,
• zaniedbuje domowe obowiązki.

Oprócz tego prosi o to, aby móc jeszcze trochę dłużej pograć, przejść jeszcze jedną planszę/jeden poziom w grze komputerowej, posiedzieć w internecie. Kiedy słyszy odmowę, ma wyraźny problem, aby wyłączyć komputer. Wewnętrzny przymus jest silniejszy. Te objawy potwierdzają, że dziecko może być uzależnione.

Zanim jednak trafi do specjalisty, a problem nadmiernego spędzania czasu przed monitorem nie jest jeszcze bardzo zaawansowany, warto spróbować samemu sobie z nim poradzić. Rozwiązaniem będzie zmiana zachowań w rodzinie, czyli:

• poświęcanie dziecku większej uwagi,
• wspólne spędzanie czasu,
• zapisanie nastolatka na dodatkowe zajęcia np. sportowe,
• ustalenie limitu godzin spędzanych przed komputerem,
• negocjacje z dzieckiem – możliwość korzystania z urządzenia pod warunkiem, że najpierw wywiążę się ze swoich codziennych obowiązków.

Krok drugi – wizyta u specjalisty

Z roku na rok przybywa dzieci uzależnionych od komputera i internetu czy gier komputerowych. Wynika to m.in. z tego, że obniża się wiek pierwszego kontaktu z tego rodzaju rozrywką. A pozwalają na to zazwyczaj sami rodzice, zamiast prowadzić profilaktykę od najmłodszych lat i wówczas ograniczać już czas spędzany przed monitorem.

Gdy problem trwa już wiele miesięcy czy nawet lat albo nie udało się go samodzielnie rozwiązać, pozostaje wizyta w poradni leczenia uzależnień. Może jednak się zdarzyć, że nastolatek nie będzie miał najmniejszej ochoty wybrać się do specjalisty. Wtedy jednak warto go tam zabrać nawet trochę na siłę. Jeśli dziecko będzie stawiało opór, rodzice mogą udać się jeszcze po pomoc do kuratora. Ten obejmując opiekę nad dzieckiem, równocześnie nakaże pewne zmiany, które mogą pomóc w tym procesie.

Do spotkania ze specjalistą od uzależnień nie trzeba się specjalnie przygotowywać. To fachowiec, który będzie wiedział jak uzyskać wiedzę potrzebą mu do postawienia diagnozy.

Krok trzeci – terapia uzależnień od komputera

Po rozpoznaniu nałogu przez specjalistę, pozostaje już tylko profesjonalne zajęcie się problemem. Jak leczy się uzależnienie od komputera? W terapii bierze udział tylko dziecko i terapeuta, po to, aby mógł sam dowiedzieć się, skąd wzięła się ta ucieczka małego pacjenta w świat komputerowy. Czasami jest to reakcja dzieci na różne problemy w domu, w szkole. Z kolei rodzice w tym czasie pracują z innym specjalistą. Niektóre spotkania mogą też odbywać się wspólnie. Celem jest bowiem wypracowanie zmian, jakie trzeba będzie wprowadzić w funkcjonowaniu rodziny.

To, ile potrwa terapia uzależnione, będzie od konkretnego przypadku. U niektórych dzieci leczenie jest procesem trwającym kilka lub nawet kilkanaście miesięcy. Intensywność psychoterapii również będzie uzależniona od tego, jak „głęboki” jest problem. Celem jest np. np. wzmocnienie poczucia wartości u dziecka, nauczenie go wyrażania emocji, pokazanie, że są także inne alternatywy spędzania wolnego czasu, a nie tylko komputer. Terapia uświadamia nastolatkowi, że do uzależnienia od komputera, internetu czy gier komputerowych niewiele brakuje. Wystarczy stracić kontrolę nad swoim zachowaniem i zaangażowaniem, aby później zmagać się z problemem nałogu.